پرخاشگری و خشونت از سنین خردسالی وجود داشته و در طول زمان تداوم یافته و در نوجوانی و بزرگسالی ادامه مییابد؛ به طوری که بیشترین بروز و ظهور پرخاشگری در سنین نوجوانی است (شاکری، برزگر برفوئی و محمودی، 2019). پرخاشگری باعث ضعف در تنظیم و مدیریت هیجانها، ابراز رفتارها و هیجانها به صورت نامناسب، کاهش سرعت پردازشهای ذهنی و تصمیمگیریهای عجولانه و نامناسب میشود (جلیل، هوبر، سیکسمیث و دیکنز[4]، 2017). روان شناسان اجتماعی عمل پرخاشگرانه را رفتاری آگاهانه تعریف میکنند که هدفش اعمال درد و رنج جسمانی یا روانی باشد. این رفتار نباید با ابزار وجوه اشتباه گرفته شود، گرچه بسیاری از افراد، به نحو غیردقیقی، دیگران را پرخاشگر مینامند (شریفی، 2017). در تعریفی پرخاشگری عمل آگاهانهای است که با هدف وارد آوردن صدمه و رنج انجام میگیرد. خواه در نیل به هدف موفق بشود یا نشود، در هر صورت پرخاشگری است (چگینی، ابراهیمی و صاحبی، 2019).
دسته های سایت
و از روش آنالیز داده ها یا spss برای تجزیه و تحلیل نظرات و اطلاعات استفاده شده که در فصل چهارم گنجانده شده است . و در آخر در فصل پنجم نتیجه گیری خود را از تحقیق انجام شده بیان کرده و پیشنهاداتی را در مورد موضوع به مدیران و محققان عزیز دادیم . آنچه باعث توجه محققان به رفتار پرخاشگرانه شده است، آثار نامطلوب آن بر حالات درون فردی و پیرو آن بر رفتار بین فردی افراد است و نیز یکی از علل ایجاد تصویر منفی در میان همسالان و آموزگاران، طرد از سوی همسالان، افت تحصیلی، مصرف مواد و بزهکاری، پرخاشگری است. از طرفی، همه انسانها نیازمند رابطه و برقراری ارتباط با دیگران هستند. به سخن دیگر، بدون ارتباطات مؤثراجتماعی و تعامل بین فردی، انسان نمیتواند به رشد مطلوب و شکوفایی شخصیت خود برسد.
فایل ها
مرادی، جلیل، حسین نژاد، علیاکبر و زمانی، شاهو (1394)، ارتباط جهتگیری ورزشی با پرخاشگری ورزشکاران رشتههای رزمی، مطالعات روانشناسی ورزشی، شماره 14، ص 28-17. پس از انجام اين مراحل به اين نتيجه رسيدم كه اكثر دانش آموزان پرخاشگر از خانواده هايي هستند كه از وضعيت اقتصادي ضعيف مبانی نظری پرخاشگری دانش اموزان برخوردارند . کلینه[2] (1995، ترجمه محمدخانی، 1384) پرخاشگری را دفاع کردن از حقوق خود به شیوهای خصمانه میداند که هدف آن، گرفتن امتیاز از دیگران است. افراد پرخاشگر نیازها وخواستههای خود را از طریق تسلط، توهین وتحقیر دیگران برآورده کنند. از جمله این نشانه ها می توان به فحش دادن، پرتاپ اشیاء، لگد زدن، جنگ و ستیز کردن، شکستن اشیاء و ضربه زدن، حمله به دیگران، دروغگویی، بر هم زدن نظم، برانگیختگی بیش از حد، فرار از خانه و مدرسه، نگاه های تند و خشن، به هم فشردن دندان ها و جیغ زدن، اشاره کرد.
- در تحقیقات ملکی (1385) و کوچکی (1384) ﺗﺄثیر مهارتهای ارتباطی؛ همچون گوش دادن فعال، مشارکت، شیوۀ گفتگو، ابراز وجود، مدیریت خشم بر افزایش سازگاری فردی واجتماعی نوجوانان بزهکار نشان داده شده است.
- در فهم پرخاشگری واکنشی روش های شناختی به ویژه مدل یکپارچگی شناختی بسیار موثر است.
- سالهای نوجوانی مرحله مهم و برجسته رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار میرود.
- مبانی نظری و پیشینه تحقیق پرخاشگری موضوع این پژوهش می باشد که در ابتدا به تفصیل به مبانی نظری پرخاشگری بررسی می شود و در ادامه به تحقیقات انجام شده در مورد پرخاشگری در پژوهش های داخلی و خارجی می پردازیم.
مبانی نظری و پیشینه آموزش تاب آوری و میزان پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان
برای اندازهگیری میزان پرخاشگری دانشآموزان فقط از پرسشنامه استفاده گردید، و از آنجایی که افراد تمایل دارند خود را کاملتر از آنچه هستند، نشان دهند، این امکان وجود دارد که بهطور قطعی نتوان اندازهگیری دقیق را تعیین نمود. لذا پیشنهاد میشود در تحقیقات آینده از سایر روشهای جمعآوری دادهها نظیر مصاحبه و… همچنین، پیشنهاد میگردد برنامهای مدون برای آموزش مهارتهای ارتباطی به صورت کارگاههای آموزشی و همچنین، تدوین کتابهای متعددی در این زمینه برای مقاطع مختلف تحصیلی، توسط آموزش وپرورش در نظر گرفته شود. معلمان و مسؤولان امر تعلیم وتربیت با الگوسازی مناسب در زمینه شیوۀ به کارگیری ارتباط مؤثر، بستر مستعدی برای آموزشی عینیتر، فراهم سازند.
پرخاشگری در میان کودکان و نوجوانان یک مشکل اجتماعی جدی است که در سالهای اخیر به سرعت گسترش یافته است (سازمان بهداشت جهانی[1]، 2015). به طوری که ناکامیها و تنشهای مکرر میتوانند باعث بروز واکنشهای نامناسب مانند پرخاشگری شوند (هان، سیمونز، سمونز و ولکر[2]، 2019). پرخاشگری رفتارهای فیزیکی و کلامی تخریبکننده اشیاء با آسیب رساندن به افرادی است که به دنبال فرار با اجتناب از آن هستند (رولف، کراهه و بوچینگ[3]، 2016). مارتین استوری و همکاران[13] (2009) تجاوز در دوران کودکی را از عوامل مهم خشونتهای خانگی و تبهکاری دوران بزرگسالی میدانند. کودکانی که در دوران کودکی مورد تجاوز قرار گرفتهاند، از مهارتهای ارتباطی کمتری برخوردارند و خواستههای خود را بهصورت خشم و خشونت بیان میکنند. وایبراندت و ارملیس[10] (2010) اعتماد به نفس را در پذیرش و عدم پذیرش مشکلات و پرخاشگری بین همسالان مهم میدانند.